Een vrolijke ontmoeting vindt plaats tussen Gul en Willem. Gul vertelt dat ze Turks is en daar zijn haar cadeautjes op aangepast. Haar naam betekent roos en zo mag Willem haar ook noemen. Dan is hijzelf een tulp, grapt hij. Willem vertelt dat hij slechthorend is en daarvoor een hulpstuk heeft. Gelukkig kan hij haar goed horen en zo hoort hij gelijk zijn eerste compliment van Gul! Ze kunnen meteen veel lachen samen en dat is maar goed ook, want een leven zonder humor is maar 'shit' volgens Willem. Willem houdt van Hollandse pot! Hij maakt het boodschappenlijstje, maar Gul merkt op dat het toetje ontbreekt. 'Jij bent toch mijn toetje.' flirt Willem. Gul laat haar tatoeages zien. Vol trots vertelt ze over haar persoonlijke tatto